یار مناجاتى

یار مناجاتى من باز مناجات کن 

شهر دل آباد و برون جمله خرابات کن

دست دعا تا به فلک بر که ملک تشنه شد

رونق بسیار به خوبان سماوات کن

قلب مرا بند بزن با دل دلبند خود

با نفسِ پاک شها باز کرامات کن 

روح مرا دست بگیر و ببرش تا سماء

چشم دلم ناظر روحانى آیات کن

ناله چنان زن که دلم باز ز غم بشکند 

اشک مرا فاتح درهاى ملاقات کن

آى و شفیع من بیچاره ى بیمار شو 

شامِ سیه ساکن ابراجِ منارات کن

حال دلم متّصلِ حالِ دلِ خویش کن 

سنگِ سیه را ز کرم، آتشِ مشکات کن

چون بدهى جام وصالش ز کفم پس مگیر 

جمله ى هستى مرا غرقِ زیارات کن

یار مناجاتى من محرمِ یارم نما 

تا که سگِ کهف شوم باز عنایات کن 

اى که امید است شب مرگ کشى در برم

در شب میعاد سگى زنده ى اموات کن