شعر ۴۲۲: دوبیتی «اضطرار، خسته، قلب … »

به قلب خسته‌ی بی اختیارم

به جانِ مُرده‌ی پُر اضطرارم

نهادی پا و دیدی ساقی ما

شرابی گشتم و نار و بهارم