شعر ۳۸۹: دوبیتی «مرگ، زندگی، کودک»

خدایا کودکی ماندم کنارت || هنوزم نوگُلِ باغ و بهارت

خدایا شکر آن افزون‌ترش کن || که کودک آیم آخر در کنارت

دوشنبه ۱۷ مهرماه ۱۴۰۲ ساعت ۶:۵۱ بامداد