آوازِ نازِ کبوتر بهانه ایست
آغازِ سازِ چکاوک جوانه ایست
بارانِ سرد زمین می خورد که او،
در شوقِ خاک شدن پای دانه ایست
اینک هما نگران پر زند به ترس
در فکر سایه شدن رویِ خانه ایست
در چشم لاله برقصد سرشک گرم
این چشمه سار چمن راهِ چاره ایست
دیگر خزان تنِ گل را برهنه کرد
شاید بهار در صددِ جام و جامه ایست
مردابِ مرگ روانم فسرده است
با من مگو دل دریا فسانه ایست
هر بار پر می زند این دخترِ خبر
خوانم به خود که پیامی و نامه ایست