این همه غم سهمم از دنیا نبود

این همه غم سهمم از دنیا نبود

هیچ تنهایی چو من تنها نبود

نا خوشی من ز افتادن نبود

جای من یک روز هم بالا نبود

هر زمانی که تمنا داشتم

مثل این دم قاصدک حالا نبود

صحبت از زهد دگرگونم نبود

نقل بازار آن زمان تقوا نبود

هجر من بیدار بود و سخت بود

نوبت دیدار در رؤیا نبود

با جنون خو کرده بودم چون کنون

باز هم لیلای من لیلا نبود

ماهی جانم تقلّاها نمود

ای فُسوسم هیچ جا دریا نبود

سرد شد دستم و امّیدم فسرد

در دلم آوخ دگر غوغا نبود

گل نبود و عطر باغستان نبود

چشم بود و یار خوش سیما نبود

سرو بود و کوه بود و ابر بود

ای خدا آن مه رخ رعنا نبود

خود به خود پیچیدم از سرما عجب

سرد بود و طاقت سرما نبود

دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

روزی ما دانه ای خرما نبود ...