شعر ۳۸۲: غزل «ویار لب»

.

۱

دلا جانا الهی تب بگیری

گُلی در بسترت هر شب بگیری

۲

اگر آبستن شعری شدی باز

دوباره دل ویارِ لب بگیری

۳

اگر لب داد و پیوندی شد حاصل،

سپس دستی به سوی رب بگیری

۴

شرابی از فراسوی نگاهش

میِ نابی از آن مشرَب بگیری

۵

بیابی مسلک مهر و محبت

نگاری خوش در آن مذهب بگیری

۶

شبیهِ اسبِ مستی در رکابش،

همه هستی از این مرکب بگیری

۷

به یادآری نگارِ آسمان‌ها

به آغوشت دلِ کوکب بگیری

بهمن ۱۴۰۲