شعر نو «منم ساقی»

شعر سیصد و بیست و دوم

.

تمام عمر می‌گفتم

که میآیی

شراب ناب میآری

شدم نومید از آن لب‌ها

نمی‌آیی

نمیآیی؟

و حالا یار می‌بینی …

که با آن نام زیبایت

شراب ناب می‌سازم

شراب از آب می‌سازم

دل بی‌تاب را پُرتاب می‌سازم

و هر کس می‌رسد پیشم

شوم ساقی

شود ساقی 

شبیه تو

شرابش می‌دهم ؟ 

هرگز

شرابش می‌دهم؟

آری

شرابش می‌دهم ساقی شود چون من

که گوید با من ای ساقی:

تمامِ عُمر می‌گفتم:

شرابم می‌دهی

دادی

ألا یا أیّها السّاقی

مرا ساقی کنی هر دم

…

چنین آری …

أدر کأساً

منم ساقی!

.

امضاء:

علیرضا یادآر

.

هدیه تولد دوست عزیز و قهرمان من

۷:۲۵ بامداد دوشنبه

۲۷ فروردین ۱۴۰۳