بى صدا مى روى از پیش من اى پروانه

بى صدا

مى روى از پیش من اى پروانه،

هر زمانى که شوم بلبل و چون شمع بسوزم به گریبان گُلى

کاش یک بار بیایى و بمانى و بدانى چه سُرایم

ز چه گویم،

شاید

اسب آن قلبِ گریزان تو ماند

شاید

شیهه ى مِهر زند بر دلِ دلتنگ کسى ...

آن که عمرى است پریشان شماست