چرا من هم؟

گور بابای فلانی من که مخمور میم

من نمی گردم به دنبالش بیاید او پیم

من که شبگرد جهانم او مگر فوضولمست

کاو بپرسد از چه قزوین یا که رشتم یا ریم

گر مفتش هست گوییدش که مشتش می زنم

ربط دارد من سیاوشم و یا جم یا کیم

من خوشم می آید از دور خودم چنبر زدن

گرچه کودک نیستم فَنّانِ فنِّ  لِی لِی ام

عاشق اسکی به برج تیر و در شهریورم

من شناگر در مه اسفند و بهمن یا دیم

اَه که می چسبد فلان از من جدا کمتر شود

شاکیست از خود که: « من، هست؟ » و « چرا من هم ویم؟ »