یا ببر لذّت ز باغ و بوستان و از غزل ...

یا ببر لذت ز باغ و بوستان و از غزل

یا بکن دل را ز شهر دوستان و از غزل

یا سرت بر قلب ما آرام بنشان و بمان

یا که هجرت کن ز نقشِ داستان و از غزل

یا بیا همراه ما شو در شب تاریکِ دى

یا زمستان دور شو از هُرمِ جان و از غزل

قافیه گر در ردیف ذوق تو دل مى برد

شکر کن همراه با صاحبدلان و از غزل

گر دلت همخانه با بیتى نمى گردد شبى

مى کشم دردى ز روزِ رازِ آن و از غزل

درد ما از آن و درمان جهان هم با نگار

والهم از حکمت ربّ البیان و از غزل

آن که جرمِ خویش را با مهرِ ایزد شسته بود

جنّت ما مى رود از پیششان و از غزل؟

از سرایش کى شود سیر آن که شاعر پرورد

کى توانى دل کَنى از بوى نان و از غزل؟