نمی فهمد ... نفهمد

شعر زیبای مرا مردک نمی فهمد نفهمد

گر بهار آید گلی بیند ؟ نبیند ، پس نبیند

آن لب باران زده باغ انارم نو بهارم

خواهشی دارد دل از لب ، تک اناری هم نماند

جام های شعرِ من ارزانی اهلِ دلِ من

من نگفتم جامِ جم را هر که می خواهد بنوشد

چون گل سرخ است این گفتار و چشم دل بخواهد

گر کسی می خواهد از آن خار یا برگی بچیند

بارشِ بارانِ ابرِ لاله ی لب های من تنها ...

ندارد نم نم و گاهی از آن سیلی ببارد

سرزنش ها می کند دیگر ندارم حالِ او را

خیز تا از یار گویم بو که بوی او بیاید