سفر

ای وای خدا باز به معشوقه نمازم سپری شد

عشقیست تو دادی و نخواهم که از این درد بری شد

من دل نگران زان که نخواهی بنوازی سر و تن را

ترسم و سُرایم نکند سهم من از دل گذری شد

ما آدمیان پای نهادیم به دنیا که به عشقش،

آزاد شویم از دد و از دیو و همین مشقِ پری شد

ای داد اگر پشت کنی دست نگیری چو بیفتم

آن گاه پناهم بده تا خلق نگوید دگری شد

دیگر نروم هیچ من از پیشِ تو تا ترک نگردم

گر در سفری در سفرم قصدِ سُرایش سفری شد