لحظه ی دیدار

لحظه ی دیدار، خدا باز فرا می رسد

آهوی دشتم تو بگو آنِ چَرا می رسد؟

سقف ندارم چو نباشد مهِ من در برم

خلوتیان نوبتِ رفتن به سَرا می رسد

گوشه نشینیم و از این شیوه ی بیگانه خوش

فاش سُرا کُنج ِ عزیزی چو حَرا می رسد

کیست امیری به جهان تا نبرد رشکِ ما ؟

شکوه نکن ساعتِ رشکِ اُمرا می رسد

مُرغ ِ قفس خسته مشو بال و پر از کف مده

چشم به در دوز که عید اُسرا می رسد

شاه و گدا در غم ِ ما هر که شود یارِ ما

بارش ِ باران به غنی و فقرا می رسد !