بیداری

تا بخندد نوگلی تنها دلا کاری بکن

سفت کن شال کمر را و کمی یاری کن

خفته ای عمری و خوبت را ز یادت برده ای

التماست می کنم برخیز و بیداری بکن

گاه هم کاری نمی آید ز دستت غم مخور

گریه کن اشکی شبی جاری کن و زاری بکن

بر تنت باید بدوزی خوش لباس عاشقی

پود آن را از محبت از غمت تاری بکن

کوه سینا وادی اقدس نیفروزد دگر

خیز و این جا نور و آن جا شعله ی ناری بکن