شعر ۳۸۷: غزل «امّا چه کنم تا که ز من سیر شوی دوست؟.»

.

من دوست ندارم که تو درگیر شوی دوست || درگیر من خسته ز نخجیرشوی دوست

درگیر تو گردیدم و وه دردِ تو شیرین || امّا چه کنم تا ز من‌ت سیر شویدوست؟

دردم مکش و دردِ خودت بر دلم انداز || تا شب همه شب ناله شبگیر شویدوست

امّا دلِ خود بر دل دریا زن و آنگاه || ترسم که نیایی و دلا دیر شوی دوست

عمریست گره بر گره افتاده عزیزا || قلبت به کفم نه که تو تدبیر شویدوست

ساعت ۲:۴۹ بامداد جمعه ۱۴ مهرماه ۱۴۰۲ 

تهران