غزل «لب … نوازش … »

شعر ۳۴۹

1. لب لعلش گزیده می‌دانی؟

دلبری برگزیده می‌دانی؟

1. گویدم لب بگز گزش دارد

گویمش این فریده می‌دانی … ؟

1. … حافظا دلبرم نه چون یارت،

باشد این را ندیده می‌دانی

1. همچو گُل نازک است آن لب‌ها

بو کنم آن پدیده می‌دانی

1. تا ببویم روم گُلش بینی:

لب … نوازش … چشیده می‌دانی

1. لاجرم گر خدا دهد توفیق

بوسه‌، جامی رسیده می‌دانی

1. دلبرم مُرده در دیارِ غریب

زهر هجری کشیده می‌دانی؟

1. چون عقابی به کهکشان رفته

دل گرفته پریده می‌دانی

1. همچو حافظ غریب در ره عشق

خون رگ‌ها چکیده می‌دانی

1. عاشق لب شدم خدا داند

مُردم از تیرِ دیده می‌دانی

1. صد سخن گفتم و نگفتم راز

راز دل را جهیده می‌دانی

1. مِیْ به یادآر کشتگان غریب

[همچو یادآر کشتگان غریب]

صورتی در سپیده می‌دانی

امضاء:

علیرضا یادآر