شعر ۴۰۸: غزل «بیا خنده کنیم»

.

۱

قلب من عرش خدا گشت بیا سجده کنیم / کودکی بی سر و پا گشت بیاخنده کنیم

۲

مهربان بود دلم عرش خدا بوده و هست/ قدر آن ریشه بدانیم و دلی بندهکنیم

۳

ما که با مهر رُخش در غمِ جان افتادیم/ قدر دردش همه دانیم و دلی زندهکنیم

۴

شاعران جملگی از عشق سرودند و جنون/ اختری باز بسازیم و چهتابنده کنیم

۵

در دلم پای نهاد و به خدا گفت سلام / گفتمش هیچ شدی پس چه در ایندیده کنیم؟

۶

گفت او دزدکی از شرم به چشمان دلم/ جان و دل کُشته‌ی آن یار پسندیدهکنیم

.

هشتم آبان ۱۴.۲ ساعت ۹:۳۸

.