بند من را از سر خود وا مکن

آهویم را از چرا کردن گرفتم

بند صیادی من آن پیکر رنجور را زخمی نمود

آه آهو دست از صیاد تا کی می توانی بر نداری صبر کن

سفره ی صیاد تو بهتر ز دشت و باغ شد؟

آه می لرزی دوباره آهوی وحشی

چرا سرگشته ای؟

باز اینک در پناه دست صیادت خزان

میخزی خواهش کنان

صیاد در کارت شده؟

باز می بینی که صیادت به دندان دست خود را می گزد؟

باز صیادست و از آهوی خود شرمنده است

آه آهو

پیش من ماندن خطایت نیست آهو بندِ من را از سر خود وا نکن!