نرفته دلتنگم

تو شیشه ای و کنارِ منی که چون سنگم

نگارِ پاکِ من ای نازنین یکرنگم

تو نازدانه ی باغی و مثلِ گل نازک

حیا کنم که بگویم بگیر در تنگم

لباس سدری تو جامه ی سیه پوشید

چکاوک دل و دینم شدی تو همرنگم؟

برای یاری این دل قلم به رنگی زن

قرار و سرخی سیبم اگر چه بیرنگم

دوباره از تو تشکّر سپاس از رنگت

قلم دوباره بکش بر تنم که کمرنگم

تمام مردم شهر گرتو را ز من گیرند

تو را ز کف ندهم من بری از این ننگم

لطافت دل دریایی ام نه حاجب توست

به راه عشق تو موجم چو موج می جنگم

شبانه تا سحر وصل از تو می خوانم

هنوز ساز توام من، نقاره ام، چنگم

هنوز دست تو در بین دست های منست

اگر چه بوی تو دارم نرفته دلتنگم