کاش که جانم بستانی

دیگر از دست کسی هیچ ندارم گله ای

بنگر شهر دلم را که شده زلزله ای

باغ را ترک نکن قامت این سرو ببین

گوش کن نغمه ی دلگیر غم چلچله ای

از من از قصه ی این شهر مپرسی صنما

تا لبم باز شود تازه شود ولوله ای

هیچ دامم نشد آن دام که گیرم همه ات

باز نومید نگشتیم و نشاندم تله ای

جان من عشق تو را می کشد و مجروحست

آه یا رب بنگر زخم دل از سلسله ای

بارها گفت که آری و پشیمانی کرد

بنشان بعدِ بله بر لبِ لعلش بله ای

ساربان کاش که جانم بستانی ملکا

روزها رفت و نیامد بَرِ دل قافله ای