شیخ ما

شیخ ما صبح شریف است[1]

لطیف است

و آب است

حیات است

رخ و روی و لب لعل و جمال است

کمال است

و در آینه عارف

فقیه است

فرید است

و گیسوی انیسان همه فرش اند که پا شیخ نهد

و «حکومت»  کند و«وارد» خوبانِ جهان باشد و این بار «رسائل» بنویسند: بیا، ناز کند

اصلِ «اصول» است

و چون «اصل» بشد

صوفی و زاهد و حکیمان،

همه طفلان رهند

مرد اگر هست به جز عالمِ ربّانی نیست

و کسی چون صنمم لایقِ دلداری نیست

آسمان انجم تو، ناوکِ انصاری نیست

فروردین 90

---

[1] به یاد شیخ مرتضی انصاری در ایامی که با آثارش انسی داشتم