امان از شب که بیداری ندارد

ناله دارم لیک دیگر ناله های من خریداری ندارد

اشک ها دارم ولی لعل گران ما که بازاری ندارد

ذوق ها از ماوراها می چکد اما کجا گویم از این خلوت

وقت این اسرار شب باشد امان از شب که بیداری ندارد

قصه ها دارم بگویم از نهاد این شب تاریک بارانی

داستان را پیش خود گویم در این منزل که دیواری ندارد

دوست دارم بر لب جویی نشینم تا روان او ببینم

آه از این شهر پر غوغا که آب روشن و جاری ندارد

از سر دلتنگی ام دنبال رد پای او در التهابم

ای خدا دلدار ما در شهر آثاری ندارد