بگریزم

شوریده و شیداى در این شهر منم من

نوشیده ی نوشینه ی آن زهر منم من

از هر که توانم بگریزم، بگریزم

تنهایم و بگریخته از دهر منم من

گاهی ز خود خویش رها می شوم و گاه

آن کس که کند با همه کس قهر منم من

یک چند به اخفات لب خود بگشایم

خاموشم و لب بسته ی از جهر منم من

با روز ندارم سر و کاری که ندارم

شب زنده کنم، محیی این سهر*  منم من

*شب زنده داری