شعر ۳۹۷: رباعی «جادو»

.

جادو شده ای و شعر پاشیده شده

آن دست به دندان ز چه ساییده شده؟

عُمری پیِ دل گشتی و لرزی زِ دلت؟

یادآر شبی که مهر تابیده شده

.

امضاء: علیرضا یادآر 

زمستان ۱۴۰۲

.