تو، منم !

جگرا تیر به قلبِ تو نباید بزنم

دلِ دیوانه ی خود را ز روانت بِکنم

منِ شیدا که دلت را ببرم تا به هوا

به هوا تا ببرم لرزه بیفتد به تنم

نوبتِ عاشقی ما که گذشته است جگر!

خبرت نیست ز دردِ دگرم در بدنم

خبرم گر برسد بیش و کمی فاتحه خوان

و چه بهتر که ندانی که خریدم کفنم

روضه خوانی نکنم تا که پریشان بشوی

به تو گویم که به شادی بروم در وطنم

به خدا بنده ی عصیانگر او بودم و مست

همه دم رخ بنمود و به رخش رو نکُنم

ز کَرَم هستی و دانش به مَنَش داده و درد

چه شود گر نشود قلب به نامش بزنم

همه دم گرچه خدا گفته محبّت بکنید

مهربانی ننمودیم به انسان و غنم

جگرا گر دلت آتش زده ام باز ببخش 

ستمی به خود نمودم که عزیزا تو، منم!

به خدا مرگ رسد، حُزن به دل، خنده به لب

خبرِ هول رسید و غوثها بر کفنم