شعر ۳۹۹: رباعی «هر درد که آید ز فصالِ ازل است.»

.

بنگر به دمِ خلقتِ معشوق و جهان

زیباتر از آن نشأتِ مهرآورِ جان

هر درد که آید ز فصالِ ازل است

یادآر وصال و راحتِ روح و روان

.

امضاء: علیرضا یادآر 

زمستان ۱۴۰۲

.