نوشداروی لبش

اندک اندک عشق آمد در برم در بر کشیدم

نوشداروی لبش را سر کشیدم

آتش آتش جان من در بر گرفت و خو گرفت

در میانش جان گرفتم

روی او را با مداد قرمز اخگر کشیدم

این بدن در زیر باران زیر ابر آسمان ماند از سرِ شب تا سحر

با چه دردی گاه افتان گاه خیزان،

این بدن را بر زمین تر کشیدم

می کشیدم جسم خود را

تا که از باران وحشی بهاران وارهانم

سرپناهی جسته بودم،

تا بیارامد شبی

آنک به رویش روکشی از مهربانی

بر تنش بر سر کشیدم