باران در کویر

جای خالی شما پر نشده غصّه نخور

دست لرزان دل از دامن دیوانه مبُر

کاسه ی تشنگی ات به فرش این کویر نه

آسمان را بنگر، خدا خدا! کاسه ی پُر

چنگ بر زمین بزن ناخن خود را بشکن

تا چکد، خون بچکد ز دست تو بر سر دُر

لبِ آن میوه ی نازک دهنم را بنواز

شبِ عید است بیا در برم و پسته بخور

عشق بی خون به گمانم که سراپا هوس است

های قصّابِ سرایش تو کجایی؟ تو ببُر