طاقت ندارم که نگاهش کند کسى

طاقت ندارم که نگاهش کند کسى

چون عاشقان مست صدایش کند کسى

مى میرم آن زمان که ببینم به پاى او

دیوانه وار ثنایش کند کسى

خم مى شود جان و کمر آن زمان که دل،

خون گردد و تنگ و خرابش کند کسى

آتش به جانم بزند فکر دوریش 

کو طاقتى تا که قبایش کند کسى

انسى به روى خاک و ملک در هواى دل

ترسم شب سیاه شکارش کند کسى

ما بى کسانیم و خدا یار مهربان

دارم دعایى که قبولش کند کسى

گرچه دلم همچو دل اولیاء نشد

با یک نگاه بحر الـٰهش کند کسى